Τhey Found Her Skull 21 Years After She Went Missing - By Cold Trace

 

 

Όταν η Lana Oaks ήταν 4 ετών και ο αδερφός της οκτώ, η μητέρα τους εξαφανίστηκε. Η Lana έχασε τον έλεγχο, θυμόμενη ότι έπεσε σε υστερική κρίση ενώ σκεφτόταν "Τι θα κάνω; Πού είναι η Marlene;" Δεν μπορούσε καν να χαρακτηρίσει την υπόθεση ως φόνο, αφού δεν είχε στοιχεία για θάνατο. Δεν είχαν τίποτα.

Το ελάχιστο που μπορούσε να κάνει ως παιδί της ήταν να βεβαιωθεί ότι θα αποκτήσει δικαιοσύνη και ο υπεύθυνος θα τιμωρηθεί.

Υπήρχε εκείνη η θολή στιγμή μεταξύ ύπνου και αφυπνίσης. Πολλές μέρες, όταν έφτανε σε αυτή την κατάσταση, σταματούσε και άκουγε, βέβαιη ότι κάποιος θα χτυπούσε την πόρτα και θα ήταν εκείνη. Μετά ξυπνούσε και συνειδητοποιούσε πως δεν επέστρεφε.

Ρωτήθηκε τι συμβαίνει και δήλωσε πως χρειαζόταν να της μιλήσει. Όταν ρωτήθηκε γιατί, ανέφερε πως αφορούσε τη μητέρα της και επέμενε να μάθει την αλήθεια. Της ζητήθηκε να μπει μέσα.

18 χρόνια μετά την εξαφάνιση της μητέρας της, η Lana Oaks αναζητούσε απαντήσεις σε ερωτήματα που την στοίχειωναν από τα 4 της χρόνια. Δήλωσε πως έπρεπε να γίνει αμέσως. Η θεία της Patricia, μετά την εξαφάνιση της αδερφής της, ήταν η κινητήρια δύναμη των πρώτων οικογενειακών προσπαθειών και επικοινωνούσε με την αστυνομία. Σε συζήτηση, η Patricia ανέφερε πως είχαν περάσει 18 χρόνια και δεν καταλάβαινε γιατί ήταν ξαφνικά τόσο σημαντικό. Η Lana εξήγησε πως ήθελε να ερευνήσει την υπόθεση, αλλά κυρίως να μάθει για τη μητέρα της. Η θεία της έδειξε προσωπικά αντικείμενα της αδερφής της.

Εξέφρασε έκπληξη βλέποντας φωτογραφίες της νέας μητέρας της, σχολιάζοντας πόσο όμορφη ήταν. Η Patricia ανέφερε πως φορούσε συγκεκριμένα παπούτσια όταν γνώρισε τον πατέρα της Bill Major στα 16 της. Σε αναδρομική σκηνή, ο Bill την πλησίασε, την αποκάλεσε το πιο όμορφο πράγμα που είχε δει και ρώτησε τι έκανε εκείνη τη νύχτα. Απάντησε πως απλώς περίμενε.

Η Marlene γνώρισε τον μελλοντικό σύζυγό της, τον 26χρονο Bill Major. Αυτός ρώτησε αν η αδερφή της την ακολουθούσε παντού και την αποκάλεσε όμορφη. Αργότερα άρχισε να τηλεφωνεί και έκανε σχέδια για να τη ξαναδεί. Η Patricia ανέφερε πως τη λάτρευε.

Οκτώ χρόνια αργότερα, ήταν παντρεμένοι και δούλευαν μαζί στο γκαράζ του. Εκείνη τη στιγμή είχαν οικογένεια με 8χρονο γιο και τετράχρονη κόρη, την Lana. Η μητέρα λάτρευε την κόρη της, αποκαλώντας την «ζαχαρένια κούκλα». Η Lana παρατήρησε ένα ζευγάρι παπούτσια που ανήκαν σε εκείνη και σχολίασε πως μπορούσε ακόμα να μυρίσει τη μυρωδιά της. Η θεία θυμήθηκε πως ήταν καλές εποχές μέχρι την εμφάνιση του Glenn St. Helair.

Η Lana θυμήθηκε έναν άνδρα που ζούσε στην ιδιοκτησία σε τροχόσπιτο. Ο Glenn St. Helair ήταν ένας νεαρός που ταξίδευε νότια αλλά το όχημα του χάλασε και κάλεσε για βοήθεια την B&B Automotive (όπου BNB σήμαινε Bill and Blondie - η Blondie ήταν η Marlene). Έμεινε για ένα μήνα έως έξι εβδομάδες και έγινε στενός φίλος της. Έφτασε ενώ ο γάμος της Marlene με τον Bill άρχιζε να χαλάει. Οι δυο τους ερωτεύτηκαν και ξεκίνησαν σχέση. Εκείνη του εμπιστεύτηκε πράγματα που δεν είχε πει καν στις αδερφές της.

Ρωτήθηκε αν η μητέρα της έπρεπε να του εμπιστευτεί και απάντησε αρνητικά. Όλα άρχισαν να αλλάζουν. Στο σπίτι, οι γονείς μαλώνανε συνεχώς. Ο Bill άρχισε να λέει ψέματα. Είχε παντρευτεί πολλές φορές και είχε παιδιά από προηγούμενους γάμους. Δεν ήταν βέβαιο αν όλοι αυτοί οι γάμοι είχαν διαλυθεί νόμιμα.

Την τελευταία μέρα που την είδε η Patricia, ήταν Οκτώβριος και σκέφτηκε πως ήταν ωραία μέρα για να παίξουν τα παιδιά έξω. Η Marlene της είπε πως εγκατέλειπε τον Bill και έπαιρνε διαζύγιο. Σχεδίαζε να φύγει με τον Glenn, θα έβρισκε δουλειά και θα χώριζε, ενώ ο Bill θα υπέγραφε την κηδεμονία των παιδιών. Η Lana εξέφρασε έκπληξη, καθώς αυτή ήταν η πρώτη φορά που άκουγε γι' αυτό. Η θεία της είπε πως της το ανέφερε εκείνη τη μέρα του πικνίκ. Αργότερα, όταν πήγε σπίτι και πήγε για ύπνο, το τηλέφωνό της χτύπησε γύρω στη 1:30 π.μ. Ο Glenn τηλεφώνησε ρωτώντας αν η Marlene και τα παιδιά είχαν επιστρέψει. Όταν η Patricia απάντησε αρνητικά, ο Glenn εξέφρασε ανησυχία γιατί είχαν εξαφανιστεί. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που είδε την αδερφή της.

18 χρόνια μετά την εξαφάνιση, η υπόθεση παρέμενε άλυτη. Για την Lana, αυτό ήταν αρκετά. Απηύθυνε έκκληση στον υπαστυνόμο Bruce Graham που είχε αναλάβει την αρχική υπόθεση. Στις 13 Οκτωβρίου 1980, ο Glenn St. Helair ανέφερε πως η Marlene Major αγνοείται. Σύμφωνα με εκείνον, αφού έβαλε τα παιδιά για ύπνο, είπε στον Bill πως τον εγκατέλειπε. Ο Glenn ισχυρίστηκε πως οδήγησε στο μυστικό σημείο συνάντησής τους και περίμενε, αλλά η Marlene δεν εμφανίστηκε. Τότε επέστρεψε και βρήκε την τσάντα και τα φάρμακά της. Ο Bill ρώτησε τον Glenn τι ήθελε και πού ήταν η Marlene. Απάντησε πως τα παιδιά έφυγαν. Αργότερα την ίδια μέρα, ο υπαστυνόμος Graham πήρε κατάθεση από τον Bill Major, ο οποίος είπε διαφορετική ιστορία. Ισχυρίστηκε πως είχαν τσακωθεί και εκείνη έφυγε με το αυτοκίνητο, αφήνοντας τα παιδιά. Δεν την είχε ξαναδεί. Η ιστορία του Bill αντέκρουε αυτή του Glenn. Είτε ο ένας είτε ο άλλος έλεγε ψέματα. Η αλήθεια θα χρειαζόταν χρόνια για να αποκαλυφθεί.

Ένα χρόνο μετά, ο υπαστυνόμος Graham έλαβε σημαντική πληροφορία. Δύο κυνηγοί είδαν ανθρώπινο κρανίο σε φάρμα στην περιοχή που ο Bill ήταν εξοικειωμένος. Το κρανίο αποτελείτο από την περιοχή κάτω από τη μύτη, το πάνω μέρος και τα οστά γύρω από τις κόγχες των ματιών. Βρέθηκε 2 μίλια από το σπίτι του Bill και της Marlene. Ο ανθρωπολόγος ανέφερε πως το άτομο είχε πυροβοληθεί στο πρόσωπο τέσσερις ή πέντε φορές από πιστόλι μεγάλου διαμετρήματος. Τα δόντια είχαν αφαιρεθεί. Η γνάθος είχε αφαιρεθεί με δύναμη, πιθανώς με πριόνι ή μαχαίρι. Το 1980, χωρίς δοκιμή DNA, η αστυνομία οργάνωσε αναζήτηση για το σώμα της Marlene και το αυτοκίνητό της. Έψαξαν τη φάρμα και γύρω υδάτινα σώματα. Δεν βρήκαν τίποτα. Η ανακάλυψη ανάγκασε την Lana να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Αν ήταν της μητέρας της, ο δολοφόνος είχε καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να κρύψει την ταυτότητά της.

Ένα χρόνο μετά την εξαφάνιση, ο Bill ξαναπαντρεύτηκε και ξεκίνησε νέα ζωή στο Rhode Island. Όμως η ζωή ήταν βάναυση. Ήταν σαν να είχες ασταθή πυρηνική βόμβα στο σπίτι. Ιδιαίτερα στο θέμα της Marlene, ο Bill έλεγε στα παιδιά επανειλημμένα: «Η μητέρα σας έφυγε. Δεν σας αγαπά πια». Τα παιδιά πέρασαν γενέθλια και Χριστούγεννα χωρίς δώρα ή κάρτες, πιστεύοντας πως είχε δίκιο. Ο Bill άρχισε να κακοποιεί σωματικά τα παιδιά. Η Lana πήγαινε σχολείο με μακριά παντελόνια το καλοκαίρι για να καλύψει τις μώλωπες. Οι ξυλοδαρμοί δεν ήταν το χειρότερο. Τα πρώτα αναμνήσεις σεξουαλικής κακοποίησης άρχισαν εντός 6 μηνών από τη μετακόμιση. Το αγαπημένο του απειλητικό ατάκε ήταν: «Αν δεν κάνεις ό,τι σου λέω, θα σκοτώσω τον αδερφό σου».

Χρόνια αργότερα, η Lana βρήκε το θάρρος να πει στη μητριά της τι έκανε ο πατέρας της. Έγραψε μακρύ γράμμα απαίτησης να σταματήσει αλλιώς θα αντιμετωπίσει φυλάκιση. Ο πατέρας της έκλαιγε υστερικά, υποσχόμενος βελτίωση. Η μητριά έκαψε το γράμμα και είπε: «Δεν θα το συζητήσουμε ξανά». Λίγες μέρες μετά, την έσπρωξε στον τοίχο και της έβαλε όπλο στο πρόσωπο: «Αν πεις σε κανέναν ξανά, θα σε σκοτώσω».

21 χρόνια μετά την εξαφάνιση, η Lana βρήκε δύναμη να αντιμετωπίσει την αλήθεια. Συνάντησε ξανά την Εισαγγελέα Linda Tally Smith για να βρει τρόπο αναγνώρισης των λειψάνων της μητέρας της. Προσέφερε φωτογραφία του κρανίου που είχαν από ένα χρόνο μετά την εξαφάνιση, προτείνοντας δοκιμή DNA. Εάν αποδεικνυόταν ότι ήταν της Marlene, θα ήταν καίριο στοιχείο για έρευνα φόνου. Το 2001, οι εξελίξεις στην τεχνολογία DNA επέτρεψαν τελικά τη δοκιμή. Πάρθηκαν δείγματα από το οστό του κρανίου και το DNA της Lana. Η αναμονή άρχισε.

Δύο μήνες μετά την υποβολή των δειγμάτων, τα αποτελέσματα ήρθαν. Το DNA από το κρανίο ήταν συμβατό με αυτό της μητέρας της. Η Marlene Major βρέθηκε. Για την Lana, ήταν η δεύτερη χειρότερη μέρα της ζωής της. Μάθαινε ότι είχε χάσει 110% τη μητέρα της. Τώρα έλειπε η δικαιοσύνη.

5 χρόνια μετά την εξαφάνιση, η 9χρονη Lalana ζούσε στο Rhode Island με τον κακοποιητικό πατέρα της. Τελικά, ο αδερφός της είπε στη μητριά τους για την κακοποίηση. Η μητριά κάλεσε την Υπηρεσία Προστασίας Παιδιών του Rhode Island. Η Lana είπε στην αστυνομία ότι ο πατέρας της είχε σεξουαλικές σχέσεις μαζί της εκείνο το πρωί. Ιατροδικαστική εξέταση το επιβεβαίωσε. Καθώς οι αστυνομικοί τον έβαζαν χειροπέδες, γύρισε και την κοίταξε. Εκείνη σκέφτηκε: «Αν δραπετεύσει, θα μας σκοτώσει όλους». Ο Bill Major καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση. Η Lana και ο αδερφός της στάλθηκαν πίσω στο Κεντάκι στους παππούδες τους. Ήταν ασφαλείς, αλλά ακόμα γνώριζαν ελάχιστα για τη μητέρα τους. Στο σαλόνι είχε φωτογραφία της, αλλά η Lana δεν την αναγνώριζε: «Αυτή δεν είναι η μητέρα μου. Η δική μου είχε ξανθιά μαλλιά μέχρι τη μέση». Κάθε μέρα ελπίζε ότι κάποιος θα χτυπούσε την πόρτα και θα ήταν εκείνη.

Μια αθώα ερώτηση στην γιαγιά της αποκάλυψε την αλήθεια. Ρώτησε: «Ξέρεις πού είναι η μαμά μου;» Η γιαγιά απάντησε: «Παιδί μου, η μαμά σου είναι νεκρή. Ο πατέρας σου τη σκότωσε». Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι ολόκληρος ο λόγος που πέθανε ήταν για να την προστατεύσει εσένα και τον αδερφό σου. Αυτό της χρωστούσε.

11 χρόνια μετά την καταδίκη του Bill Major, αντιμετώπισε νέες κατηγορίες σεξουαλικής κακοποίησης στο Boone County με βάση νέες καταθέσεις του γιου του. Μεταφέρθηκε πίσω στο Κεντάκι. Ενώ κρατούνταν στο κρατητήριο της Κομητείας Boone, τηλεφώνησε στον πατέρα του και ομολόγησε: «Σκότωσα τη Marlene. Έριξα το αμάξι της στο ποτάμι. Τάφηκε σε μια καταβόθρα». Ο πατέρας του μοίρασε την ομολογία στην οικογένεια της Marlene, αλλά ο λόγος του δεν ήταν αποδεκτός στο δικαστήριο.

Ένα χρόνο αργότερα, ο Bill Major υπέστη εγκεφαλικό και πήρε πρόωρη αποφυλάκιση για ιατρικούς λόγους. Μετά από 12 χρόνια, ήταν ελεύθερος ξανά. Εκείνη φοβόταν ότι θα την κυνηγούσε και θα τη σκότωνε. Πίστευε ότι αν μπορούσε να την φτάσει, θα το έκανε.

Δύο δεκαετίες μετά την εξαφάνιση, η Lana ξεπέρασε τον φόβο της και κάλεσε τον πατέρα της: «Θέλω να μάθω τι συνέβη πραγματικά με τη μαμά». Προσέφερε συμφωνία: «Θάψουμε τη μαμά μου. Δεν θα σε κυνηγήσουμε. Θέλω κλεισιμο». Αυτός γέλασε: «Αν νομίζεις ότι θα σου πω τι έκανα με το σώμα της μητέρας σου, είσαι τρελή». Αυτή του απάντησε: «Ορκίστηκα ότι θα σε δω να πεθαίνεις στη φυλακή».

Η Εισαγγελέας Linda Tally Smith ενίσχυσε την έρευνα. Στέλθηκε ο υπαστυνόμος Todd Kenner, ειδικός σε παλιές υποθέσεις. Προτείνει τηλεφωνική κλήση μεταξύ του Bill Major και του πατέρα του, αυτή τη φορά ηχογραφημένη. Ο πατέρας του Bill μισούσε τον γιο του τόσο που δήλωσε: «Αν τον καταδικάσετε, εγώ θα πατήσω το κουμπί». Οι αστυνομικοί οργάνωσαν την ηχογράφηση.

Ο πατέρας του είπε: «Η Lana θέλει να θάψει τη μητέρα της». Ο Bill απάντησε: «Και να με βάλει φυλακή ισόβια». Ο πατέρας του αντέτεινε: «Μου είπες ότι τη σκότωσες. Μου είπες όλη την ιστορία. Τώρα δεν θες να μιλήσεις;» Ο Bill ήταν ασαφής, αλλά ενοχοποιούσε τον εαυτό του. Με το DNA του κρανίου που ταίριαζε με τη Marlene Major και την ενοχοποιητική συνομιλία, οι αστυνομικοί πέταξαν στη Μασαχουσέτη για να συλλάβουν τον Bill Major.

Κατά τη διάρκεια της επιστροφής στο Κεντάκι, ο Bill ήθελε να μιλήσει. Αρνήθηκε ότι είχε κόψει το κεφάλι της. Τους οδήγησε στο χωράφι όπου πίστευε ότι την είχε θάψει. Αναφέρθηκε στη νύχτα της εξαφάνισης: «Δεν με νοιάζει τι λες. Φεύγω και παίρνω τα παιδιά. Δεν θα τα ξαναδείς». Η Marlene φώναζε: «Ξέρω τι κάνεις στα παιδιά μας». Ο Bill ισχυρίστηκε ότι εκείνη έλεγε: «Φεύγω, αλλά θα γυρίσω για τα παιδιά». Ομολόγησε: «Δεν άντεχα τις φωνές. Τότε της πυροβόλησα. Πέντε σφαίρες, το όπλο έκατσε». Ισχυρίστηκε ότι πέταξε το όπλο σε μια λίμνη, έκρυψε το πτώμα σε μια καταβόθρα και έριξε το αυτοκίνητο στο ποτάμι Ohio.

Στο Δικαστήριο Δικαιοσύνης της Κομητείας Boone, ο Bill Major δικάστηκε για φόνο και παραβίαση στοιχείων για την αφαίρεση του κρανίου. Σε λιγότερο από μία ώρα, οι ένορκοι τον έκριναν ένοχο. Καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία της Marlene Major.

Σε ένα απόγευμα Σεπτεμβρίου, 23 χρόνια μετά το θάνατό της, η Helen Marlene Oaks τέθηκε επιτέλους να αναπαυθεί. Η κόρη της ένιωσε μια αίσθηση ειρήνης εκείνη τη μέρα. Η μητέρα της μπορούσε επιτέλους να αναπαυθεί.